وقتی که چشمهای تو باشد

حتی اگر بهار نیاید

حتی اگر بهار...

غمی نیست

وقتی که چشمهای تو...اما

حتی اگر بهار بیاید

زیبا

هوای حوصله، ابری است...!!

(محمدرضا عبدالملکیان )

چقدر فاصله اینجاست بین آدمها
چقدرعاطفه تنهاست بین آدمها
کسی به حال شقایق دلش نمی سوزد
واو هنوز شکوفاست بین آدمها
کسی به خاطر پروانه هانمی میرد
تب غرور چه بالاست بین آدمها
از صدای شکستن کسی نمی شکند
چقدر سردی و غوغاست بین آدمها
میان کوچه دل فقط زمستانست
هجوم ممتد سرماست بین آدمها
زمهربانی دل ها دگر سراغی نیست
چقدر قحطی رویاست بین آدمها
کسی به نیت دلها دعا نمی خواند
غروب زمزمه پیداست بین آدمها
وحال آینه را هیچ کس نمیپرسد
همیشه غرق مداراست بین آدمها
غریب گشتن احساس درد سنگینی ست
وزندگی چه غم افزاست بین آدمها



مگر که کلبه دلها چقدر جا دارد
چقدر راز و معماست بین آدمها
سلام آبی دریا بدون پاسخ ماند
سکوت گرم تماشاست بین آدمها
چه ماجرای عجیبی ست این تپیدن دل
واهل عشق چه رسواست بین آدمها
چه می شود همه از جنس آسمان باشیم
طلوع عشق چه زیباست بین آدمها
میان اینهمه گل های ساکن اینجا
چقدر پونه شکیباست بین آدمها
تمام پنجره ها بی قرار یارانند
چقدر خشکی صحراست بین آدمها
وکاش صبح ببینم که باز مثل قدیم
نیاز مهر و تمناست بین آدمها
میان تک تک لبخند ها غمی سرخ ست
وغم به وسعت شب یلداست بین آدمها
به خاطر تو سرودم چرا که تنها تو
دلت به وسعت دریاست بین آدمها.....